Beni anlamasanız da olur
ama anlayın..
Kimse eksik, kimse fazla değil.
Bir sensin beklenen…
Ondan başka kimse dengim değilmiş gibi…
Susarım ben de.
Kitaplarımı okur, oyuncaklarımla oynar, olup biten her şeye içimden şaşırır ve dışımdan da derim ki:
Bana ne ulan ne bok yiyorsa yesin herkes!
Benim hissettiklerimi hissetmeyi geçtim duygularımı anlayacak kimse
olamayacağını bildiğimden bir başınalığıma sıkı sıkı sarılıyorum.
Allah kalbi kırıklarla
beraberdir ..
Ne demiş Peyami Safa; ‘Deliliğin hiç olmazsa mazisi şanlı. Aptallığın şerefli bir tarihi bile yok!’
Niye gün ortasında akşam oluyorum?
sen yokken gün aymıyor, kararıyor.
Bana, insan yalnızca
kendini anlayabilirmiş gibi geliyor. O da zaman zaman.
bir gün herkesi takıntılarım yüzünden kaybedeceğimi biliyordum.
Ne kadar yazabilirsin
mısralara, kaderin sana yazmadığını?
hayat filmlerdeki gibi değil, şiirlerdeki gibi.
gözleri beni bir uçurumun kenarından aşağıya itiyor, birkaç kez.
Sen çok sev de bırakıp
giden yar utansın.
En
uzun, en çaresiz geceni düşün. Sabah olmadı mı?
